Citroen C-Cactus (2007)
Oryginalną koncepcję pojazdu hybrydowego prezentowała firma Citroen podczas Salonu Samochodowego we Frankfurcie n/Menem w 2007 roku. Model ten otrzymał nazwę C-Cactus i już na pierwszy rzut oka wzbudzał emocje swoimi nietypowymi kształtami. Pod względem wielkości samochód ten można porównać z seryjnym modelem C-4 (segment rynkowy C). Nazwa modelu wskazuje na niskie zapotrzebowanie na paliwo, podobnie oryginalny kaktus na wodę. Dwubryłowe nadwozie typu hatch-back ma klasyczny układ pięciodrzwiowy i wykorzystuje platformę znanego modelu C-4. Rozstaw osi został jednak wydłużony aż do 2800 mm, co przy długości całkowitej pojazdu wynoszącej 4200 mm wymusiło znaczne skrócenie zwisów. Kształty nadwozia były obłe, ale odbiegały od znanych dotychczas kanonów estetycznych i nie wszystkim się to podobało. Z tymi kształtami wiążą się aerodynamiczne cechy pojazdu, a te nie wyglądają najlepiej. Współczynnik czołowego oporu powietrza Cx wynosi 0,35, więc do europejskiej czołówki jest mu daleko. Wnętrze jest obszerne i wygodne, a drzwi boczne są klasycznie zawieszone. Brak tablicy rozdzielczej w tradycyjnej formie był świadomym działaniem producenta, wynikającym z dążenia do redukcji kosztów produkcji. Funkcje tablicy częściowo przejęła nieruchoma piasta koła kierownicy, a częściowo konsola centralna znajdująca się między fotelami kierowcy i pasażera. Podobne działania w zakresie innych zespołów oraz szersze stosowanie materiałów z recyklingu wpłynęło na redukcję masy własnej i kosztów produkcji. Podstawowa przestrzeń bagażowa była stosunkowo obszerna i wynosiła 500 dm3, natomiast po złożeniu siedzeń tylnych wzrastała jedynie do 1100 dm3, gdyż ograniczeniem był duży kąt pochylenia tylnej ściany. Do napędu pojazdu służył hybrydowy zespół napędowy składający się z turbodoładowanego silnika Diesla o pojemności skokowej 1,4 dm3, silnika elektrycznego umieszczonego w obudowie sprzęgła oraz automatycznej skrzyni przekładniowej o pięciu biegach. Silnik spalinowy z rodziny HDI, wyposażony w filtr cząstek stałych rozwijał moc 51 kW (70 KM), natomiast silnik elektryczny 22 kW (30 KM). Koła jezdne o średnicy 21” wyposażono w specjalne ogumienie firmy Michelin o zmniejszonym oporze toczenia. Prędkość maksymalna ograniczona została do 150 km/h. Starania konstruktorów w zakresie proekologicznym zakończyły się sukcesem. Masa własna pojazdu (wraz z bateriami) wynosiła tylko 1306 kg, a średnie zużycie paliwa (w cyklu mieszanym) to 3,4 dm3/100 km. Emisja dwutlenku węgla została więc zredukowana do poziomu 78 g/km.
Wszelkie prawa zastrzeżone - AUTO-ERA - 2002-2024 ; Korzystanie z portalu oznacza akceptację Regulaminu